20 juni 2014 dagboek van mijn ziel
Na iets meer dan 5 weken wandelen heb ik Finisterre, de eindbestemming van mijn reis bereikt. Het was een speciaal gevoel om na 900 km wandelen vanuit de bergen te komen en de zee te aanschouwen. Om daarna blootsvoets in de branding te lopen tussen de vele schelpen die me onderweg de richting hebben gewezen. Het was de bekroning van een magische reis. Een reis waarvan de voetsporen voor eeuwig in mijn hart staan.
20 juni 2017 dagboek van mijn ziel
Ik maak me klaar voor een nieuwe fase in mijn leven. Morgen vertrek ik naar Spanje om reizen op de camino de Santiago te gaan begeleiden. Vandaag zie ik een foto passeren van exact 3 jaar geleden toen ik rond deze periode aankwam in Finisterre na een pelgrimstocht te voet vanuit Frankrijk na een magische tocht. Het is mooi om te zien hoe alles voorbij tijd en ruimte verbonden is. Hoe de visioenen en inzichten die ik enkele jaren geleden had op de camino zich manifesteren in de werkelijkheid. De voorbije jaren heb ik er werkelijk voor gekozen om het pad van mijn hart te volgen wat bij momenten heel erg uitdagend was. Ik heb zekerheden opgegeven, ben door angsten gegaan, … .
Ik had kunnen kiezen voor een job in de financiële wereld waarbij ik iedere maand duizenden euro’s zou verdienen maar niet gelukkig zou zijn. Ik had mezelf kunnen opsluiten in een gouden kooi. Ik had de lokroep van mijn hart kunnen negeren. Want de weg van je hart volgen is niet altijd makkelijk in de huidige maatschappij. Omdat het ook de bereidheid impliceert om voorbij het onbekende te stappen. Om doorheen alle bestaande patronen en kaders te stappen. Om ook mensen en situaties achter je te laten wat bij momenten ook eenzaam kan zijn.
Wanneer ik nu in een groter geheel terugkijk op alles besef ik dat ik eigenlijk geen andere keuze had dan mijn hart volgen. Dat het ook het meest bevrijdende is dat ik heb gedaan. Door het onbekende in te stappen en werkelijk mijn hart te volgen deden zich ook de meest magische zaken voor onderweg. Het enige dat ik kan vaststellen is dat voorbij de horizon van het onbekende een wereld van dromen is gelegen die al het rationele overstijgt. Een wereld waar zelfs de moeilijkste stukken diepe zegeningen in zich dragen.
De enige die onszelf kan beperken zijn we zelf. Elke dag kunnen we ervoor kiezen om werkelijk voor ons pad te kiezen. Elke dag opnieuw kunnen we ervoor kiezen om onszelf te bevrijden van al wat ons beperkt. Het gaat niet over morgen. Want morgen is een dag die nooit komt. Morgen is een illusie van de geest. Er is slechts vandaag en vandaag nodigt ons uit om werkelijk te kiezen voor wat we willen. Het is ook vandaag die me uitnodigt om verder ruimte te maken voor mensen om dicht bij zichzelf te komen en voor de weg van hun hart te kiezen. Via reizen op de camino de Santiago en via andere activiteiten. Vandaag vraagt om geleefd te worden. Elke dag opnieuw.
Tot onderweg
Jan
https://www.janmoeyaert.com/2017/06/20/de-weg-van-het-hart/