De ware leraar zit in je zelf
De voorbije weken heb ik bewust wat tijd gemaakt om diep bij mezelf te voelen welke richting ik verder uit wil met mijn leven. Door contact te maken met de stilte in mezelf. Vanuit het besef dat ik geen leegtes in mezelf kan opvullen met zaken van buiten mezelf. De voorbije jaren heb ik heel wat workshops en opleidingen gevolgd rond persoonlijke groei en bewustzijn. Telkens opnieuw stelde ik daarin vast dat ik diep in mezelf de meeste zaken al wist. Dat er een wijze leraar in mezelf zit waar ik op kan vertrouwen. Er is een wijsheid in mezelf aanwezig die veel groter is dan wie ik als persoon ben. De voorbije tijd krijg ik ook meer en meer visioenen en beelden van vorige levens. Hoe dieper ik contact maak met mezelf hoe meer ik in contact kom met diepere lagen van mezelf. Waardoor ik merk dat mijn persoonlijkheid in dit leven slechts een facet is van iets veel groters. Ik kom meer en meer in situaties terecht waarvan ik voel dat ik ze al eerder heb meegemaakt. Zaken die niet enkel gaan over de Jan in dit leven. Ook over het schrijven voel ik dat dit een ouder stuk van mezelf is. Ik kom ook meer dan ooit mensen tegen die ik al veel langer lijk te kennen op een dieper niveau. Er gebeuren al langer zoveel dingen die ik rationeel niet kan verklaren. Visioenen, ontmoetingen, voorspellingen, inzichten, … Zaken die zich in ieders leven voordoen als je er bewust naar kijkt.
Dit alles is iets wat me tegelijk hoop en angst geeft. Hoop omdat ik voel dat ik werkelijk mijn pad ga en besef dat er veel meer is in dit leven. Dat alles met een reden gebeurt in ieders leven. Angst ook voor wat anderen zullen denken als ik nog meer ga staan voor wie ik ben. Omdat ik zie dat het pad dat ik ga meer en meer indruist tegen de gevestigde paden. Terwijl ik ook besef dat de gevestigde paden van deze tijd ooit vreemde paden waren. Dat er een tijd is geweest waar er veel meer liefde was. Voor mezelf is het ook meer en meer duidelijk waarom ik me als kind zo anders voelde in deze soms harde wereld. Ik zie mezelf nog steeds alleen staan als klein kind op de speelplaats met de vraag wat ik in deze vreemde wereld kwam doen. Hoe ik me voelde leek totaal niet te kloppen met de wereld waarin ik terecht was gekomen. Ik begrijp meer en meer waarom ik me als kind zo voelde omdat het over meer dan dit huidige leven gaat. Ik begrijp nu beter hoe het was om op te groeien in een maatschappij die de mijne niet leek. Ik voelde dat er zoveel zaken zijn die men mij wou aanleren die niet kloppen.
De voorbije jaren ben ik in een fase gekomen dat ik echt vrij wil zijn. Dat ik mijn angsten wil overstijgen. Dat ik de leraar in mezelf nog meer wil volgen en andere mensen ook wil gaan begeleiden om contact te maken met die leraar in zichzelf. Er is zoveel meer in het leven dan wat we met onze rationele geest kunnen verklaren. Bovenal als we vertrouwen op onze innerlijke leraar komen we bij de essentie van het leven. Recent schreef ik hierover een stuk in mijn dagboek over de leraar in je zelf. Zoals zo vaak wanneer ik mijn pen op het papier plaats komen de dingen van zelf. Alsof ik op dat moment op hou te bestaan en ik contact kan maken met iets dat veel groter en ouder is dan mezelf.
De ware leraar zit in je zelf
Een leraar is niet enkel iets of iemand buiten jezelf. Een leraar is niet meer dan een spiegel van iets dat binnen je zelf bestaat. Want wat je voelt en ervaart kan enkel bestaan als het vanuit jezelf komt. Dat betekent dat de ware leraar zowel in de ander als in je zelf zit. Om de ware leraar te voelen dien je daarom werkelijk contact te maken met je zelf. Als je de reis naar binnen maakt kan je contact maken met deze leraar. Daar woont de leraar die in ieder van ons is. We putten immers allemaal uit dezelfde bron. De bron zonder naam, waar alle woorden vervagen en alles met elkaar verbonden is. In deze bron bestaan geen persoonlijkheden of namen op zich. Geen enkele religie ter wereld kan deze bron opeisen. In deze bron loopt alles door elkaar heen. Deze bron is één grote spiegel van de absolute waarheid die we met ons rationeel verstand niet kunnen bevatten. Een spiegel waarvan mensen en gebeurtenissen een bepaald facet vertegenwoordigen. Zo zijn anderen een spiegel voor ons en wij een spiegel voor anderen. In een constante wisselwerking van leerling-leraar zijn. Alles is onderdeel van deze grote spiegel. Die grote spiegel die groter is dan onszelf en waar we tegelijk deel van uit maken want we zijn er allemaal mee verbonden.
Allemaal putten wij als mens uit deze grote bron. De grote uitdaging voor leraars overal ter wereld is dan ook om de mensen in contact te brengen met deze grotere bron in zichzelf. Een goeie leraar leert mensen drinken uit de bron in plaats van ze een beker water uit de bron aan te reiken. Indien niet ontstaat er immers een afhankelijkheidsrelatie omdat de mensen denken de leraar nodig te hebben om te kunnen drinken. Net zoals een kind ooit afscheid dient te nemen van zijn ouders dient een leerling vrij te zijn van zijn leraar. De valkuil van zowel de leraar als de leerling is echter dat deze de leraar ziet als de beker waarlangs wijsheid zich dient vorm te geven. Het is als met een fles water in de winkel kopen. Door het water kan je je dorst lessen. Inherent heeft het water en dorst lessen niks met de winkel waar je het koopt te maken. De winkel is enkel een kanaal waarlangs het water zich een weg naar de mens kan vinden. Stel dat de winkel sluit? Zal je dan als mens stoppen met drinken of ga je een andere winkel zoeken? Stel dat er geen winkels meer zijn? Wat doe je dan? Ga je dan de bron zoeken? Zo is het ook met leraars. Stel dat een leraar sterft waar ga je dan heen? Richt je je daarna naar andere leraars of naar de bron? Dit is een goeie vraag om te stellen. De bron is immers de essentie van alles. De bron is zowel in jezelf als in de ander gelegen. De ware leraar zit dus ook in jezelf. Anderen kunnen voor even je leraar zijn en je helpen om een stukje dichter bij je zelf te komen. Een wijze leraar zal zichzelf niet anders zien dan zijn studenten omdat hij beseft dat hij zelf ook een student is die drinkt uit dezelfde bron waaruit we allemaal putten.
Dit is hoe ik het voor mezelf ervaar. Dat er in het leven enkel richtingaanwijzers zijn om je dichter bij jezelf en zo bij de ander te brengen. De beste leraars om dichter bij mezelf te komen zijn voor mij de natuur, wandelen en de stilte geweest. Dat is ook de reden dat ik ervoor heb gekozen om activiteiten te gaan organiseren met natuurbeleving, wandelen en stilte. Om zo een kader aan te reiken aan mensen om dichter bij zichzelf te komen. De activiteiten zal je binnenkort kunnen volgen via de vernieuwde site van Onderweg via www.onderweg.one. Voel je vrij om je in te schrijven op de nieuwsbrief of het via de website te volgen.
Warme groet en mss tot onderweg eens,
Jan