De weg van het hart – een reis naar het oude Perzië
De voorbije jaren ben ik enorm bezig geweest met het gegeven waar wil ik mijn leven voor geven. Waarvoor wil ik kiezen in dit leven? Waarbij ik er steeds meer voor koos om werkelijk vanuit mijn hart te gaan leven. Om daarin ook mijn pad te volgen. Om niet te kiezen voor een leven gebaseerd op maatschappelijke verwachtingen. Door hiervoor te kiezen kwam er meer dan ooit magie in mijn leven. Alles heeft echter een dubbele lading. Ik voel dat dit ook niet altijd even eenvoudig is. Omdat het ook impliceert om een onzeker leven te leiden. Hoe ga ik om met geld is daarin ook een centraal thema. Ik heb de voorbije jaren heel veel zekerheden opgegeven om werkelijk het pad te volgen waarvan ik voel dat het mijn weg is. Wat voor mezelf een heel bevrijdend proces is geweest. één van de meest uitdagende stukken in dit proces is echter hoe ik financiële zekerheid inbouw in hetgeen ik voel dat ik wil doen. Want hetgeen ik nu doe impliceert ook financiële onzekerheid. Het liefst van al zou ik gewoon mijn hart willen volgen en vrij zijn van geld. Delen vanuit mijn hart zonder afhankelijk te zijn van geld. De voorbije jaren heb ik in dit proces ook heel veel vanuit mijn hart gedaan zonder dat daar rechtstreeks financieel voordeel tegenover stond.
Het nomadisch bestaan van de voorbije jaren en opgeven van bepaalde zekerheden heeft me ook de mogelijkheid gegeven om vrijer te worden van financiële verplichtingen. Het impliceert tegelijk ook een leven vol onzekerheid. Een diepe overgave ook aan het niet weten waar ik terecht zal komen. Zo ben ik nu ook in een fase terecht gekomen dat geld en financiële zekerheid een enorm thema is. Waarbij de vraag zich aandient waarvoor kies ik? Kies ik voor angst of kies ik voor vertrouwen? Ik heb voor mezelf ingevoeld wat hetgeen is dat ik nu te doen heb in mijn leven. Ik voel dat ik verder mijn hart wil volgen. Ik voel al langer dat ik naar het Oosten dien te gaan. Landen als Afghanistan, Pakistan India en Iran zijn landen die me al langer trekken. Ik voel dat ik daar iets te doen heb. Dat iets zich daar wil tonen op mijn pad. In het opzetten van projecten, reizen, … . Ten volle kan ik nu niet zien wat het zal brengen. Het enige wat ik weet is dat de weg zoals altijd zal tonen wat getoond wil worden … Dat het zich vanzelf zal ontvouwen vanuit de bereidheid stappen te zetten … .
Ik heb dan ook beslist dat ik eind maart richting het Oosten vertrek tot rond midden juni. Waarbij ik op tocht ga en me open wil stellen voor het pad dat zich wil tonen. Mijn tocht zal beginnen met een reis die ik zal organiseren samen met twee vrienden uit India en een vriendin uit Nieuw Zeeland. Deze reis zal doorgaan van begin april tot midden april in het Noorden van India. De reis is intussen zo goed als afgewerkt en we zullen deze eerstdaags publiceren. Daarover dus binnenkort meer info. Dat is voorlopig de laatste reis die ik voor nu zal organiseren voor de periode tot midden juni. Na die reis in India zal ik in april het oude Perzië intrekken. Onderweg wil ik invoelen wat ik daar te doen heb en wat het pad is dat ik verder dien te gaan. Om daarna op termijn toch te gaan kiezen voor meer zekerheid en stabiliteit in mijn leven. Omdat ik ook voel dat dit voor mij op termijn wel belangrijk is. Voor nu heb ik dus voor mezelf de keuze gemaakt dat ik vanaf april het oude Perzië intrek. Dat ik hierin mijn hart wil volgen en me wil openstellen voor wat zal komen.
Tot onderweg
Warme groet,
Jan