vrijdag 2 oktober 2020
Yerevan, Armenie
Wanneer je s nachts gaat slapen en je gedonder hoort en niet weet als het gaat over een natuurlijk onweder in de bergen dat we wel eens vaker horen, of bommen of afweergeschut in wat er zich hier nu allemaal aandient. Op zo een moment denk je niet aan een doorsnee onweder …
Het was gisterenavond wanneer Kristine en mezelf in bed liggen dat we een luid gedonder horen. Heb je dat ook gehoord vraag ik Kristine? Ja zegt ze. Het is een heel hels lawaai en lijkt op donder. Tweemaal een langgerekt gerommel. Zoals we wel vaker horen wanneer er eens een onweder is in de bergen. Ook al denken we anders gaan we er vanuit dat het wel een onweder is …
Deze morgen lezen we in de internationale media dat er gisterenavond een vijandige drone is neergehaald boven Abovyan een half uurtje rijden van Yerevan, de hoofdstad van Armenie. Slechts enkele kilometers vanwaar we zelf wonen. Geen doorsnee onweder dus … .
Wat speelt er hier nu echt? Het gaat hier niet over een betwist gebied. Wat dat ook mag betekenen “betwist gebied”. Yerevan is uren rijden van de regio van Karabagh. Voor mij is het al langer duidelijk dat er meer speelt, het is ook een geopolitiek verhaal dat niet gaat over enkel een betwiste regio. De voorbije dagen waren er al verschillende aanvallen in Armenie ook.
Dit gaat over meer dan de mensen van Armenie en Azerbeidzjan. Waarom was Turkije daar al present in Azerbeidzjan blijf ik me steeds opnieuw afvragen? En zo zijn er wel meer mogendheden die een vuile rol spelen. Het Russisch regime dat wapens aan beide partijen levert. Hoe kijken ze daar? En zo zijn er wel meer dingen die spelen.
Gisteren zijn ook meerdere journalisten gewond geraakt in Kharabag na een aanval vanuit Azerbeidzjan waarbij ook 2 journalisten van Le Monde gewond zijn geraakt.
Bij deze een uitnodiging, ga eens op onderzoek uit over de betrokken partijen voorbij verhalen van goed en kwaad. Kijk eens naar de familie die het voor het zeggen heeft in Azerbeidzjan en kijk ook eens naar de leider en regering van Armenie op dit moment. Kijk ook eens naar het regime van Turkije en andere landen die spelen. De waarheid zal zichzelf wel ontvouwen … Kijk ook eens naar de geschiedenis …
Er komt op dit moment zoveel op ons af dat ik geen tijd heb om alle reacties en berichtjes te beantwoorden. Wel wil ik iedereen nog eens bedanken voor de vele reacties en steun.
Ik probeer ook niet mee te gaan in verhalen van goed en kwaad en juist en fout. Ook al is dat niet altijd evident eerlijk gezegd. Dit gaat ook over meer dan de “gewone” mens. Dit is ook een oorlog in het Midden Oosten waar veel speelt. Dit is een strategische regio ook. Altijd al geweest.
Intussen rollen iedere avond de namen van de gestorven soldaten op het tv scherm. Veelal jonge mannen in de fleur van hun leven. De meeste zijn 19 of 20 jaar jong. Waar stopt dit? Families worden verscheurd … Dat is het ergste in dit alles. Dat raakt ons en vele mensen het meest. Het menselijk leed …
Gezien ik in Armenie woon is het niet altijd evident objectief te zijn maar zoals reeds aangegeven kijk eens in de geschiedenis … . Ik heb hier de voorbije dagen al meermaals info gegeven. Zoveel mogelijk voorbij verhalen van dader en slachtoffer. De waarheid toont zich wel en komt altijd aan het licht …
Mijn gedachten zijn vooral bij de mensen aan het front en de families. Moge de waarheid zich openbaren. Voor de mensen die ik ken in de regio waar ik ben geboren en zich zorgen maken over ons. Zelf zijn we op dit moment “veilig”. Wat dit ook mag betekenen in deze situatie uiteraard. Rekenend ook dat het zo nabij is. Maar er zijn mensen die het veel moeilijker hebben. We klagen niet. Ook al is het intens.
Ik heb de voorbije dagen ook meermaals de vraag blijven stellen wat heb ik te doen? Dat is ook deels hier delen wat er zich aandient. Ik ben nooit voorstander geweest van strijd en geweld. Ook al kwam het wel eens in me op, ga ik zelf naar de grens? Maar dan stel ik me de vraag om wat te doen. Ik ben geen soldaat. Ik heb nooit een wapen gevuurd en ik ben geen fan van geweld. Dat roept me niet. Maar ik stel me ook opnieuw de vraag. Wat doe je als je eigen leven in gevaar is? Wat doe je dan? Ik stel me de vele mensen voor die zich in zo een situatie zitten.
Bij deze nogmaals de uitnodiging. Om mensen te mobiliseren. Hoe meer het in de aandacht is hoe sneller alles kan aangepakt worden. Neem de regimes eens onder de loep en kijk ernaar voorbije politieke agendas. Alles zal zich tonen …
En om ook daarnaast de situatie met liefde en licht te omringen. Een kaarsje, een gebed, wat goed voelt … Alles helpt …
En als laatste nog dit voor iedereen, laten we met zijn allen nog meer licht brengen naar alle corruptie in regimes en de wereld. Op ieder niveau. Laat ons opstaan voor waarheid en gerechtigheid. We hebben daar allemaal recht op.
Hartegroet vanuit Armenie,
Jan