11 november 2016 ’s morgens ergens in de omgeving van Damme. Tot inkt getransformeerd water vloeit via mijn pen op de ontvankelijke pagina’s van mijn dagboek. Witte pagina’s zijn klaar om mijn mijmering te ontvangen genaamd de magie van water en vuur.
De magie van water en vuur
Ik zit buiten in de tuin met een kopje thee in de hand. Het zonlicht straalt zachtjes op mijn gezicht. Het licht heeft in deze periode een andere intensiteit dan in de zomer. Een deken van dauw heeft zich aan mijn voeten uitgespreid over het gras en de planten. Een fragiel deken van dauwdruppels dat als diamanten schijnen in het aanzien van de ochtendzon. In zich dragen ze het verlangen om gevuld te worden met warmte om zo ten hemel te worden gedragen. Dezelfde zon speelt met haar lichtstralen in het doorzichtig glazen theekopje in mijn hand. Het water in het kopje dat hetzelfde verhaal vertelt als de dauwdruppels die op de aarde zijn gelegen. Enkel de omgeving en de omstandigheden zijn anders.
In het licht van de zon zie ik stoom uit mijn kopje naar de hemel stijgen. Net zoals de dauw hetzelfde zal doen later op de dag in een iets trager proces. Door het water op te warmen in een waterkoker is een eenvoudig en tegelijk wonderbaarlijk proces in gang gezet. De waterkoker zorgt er net als de zon voor dat het water van vorm kan veranderen. Een moment van transformatie dat zich ook in mijn theekopje afspeelde. Het theezakje dat ik zoëven in het kokende water liet afdalen had zich intussen langzaam vermengd met het hete water. Waardoor het water geleidelijk aan een nieuwe vorm en kleur had aangenomen. Ik geniet van de magie van water en vuur in deze ogenschijnlijk eenvoudige momenten waarin tegelijk zoveel wonderbaarlijks besloten ligt.
Bij het drinken voel ik hoe het water in mijn lichaam afdaalt en mij een warm gevoel heeft. Ik besef hoe belangrijk dit water is voor mijn bestaan in deze wereld. Water is iets heiligs net zoals vuur dat is. Wanneer het kopje leeg is droom ik even weg en richt mijn blik zich naar de vijver naast mezelf. Een spiegel van een immense massa water is voor me gelegen. Hetzelfde water dat opnieuw hetzelfde verhaal vertelt als dat van de dauwdruppel. Hetzelfde verhaal van het water in het kopje thee dat zich intussen in mijn lichaam heeft genesteld. Ik aanschouw de reflectie van mijn gezicht in deze natuurlijke spiegel. Naast mijn gezicht zie ik stoom uit mijn mond langzaam naar de hemel opstijgen. Stoom identiek aan de stoom die zoeven uit het theekopje ten hemel stijg. Mijn lichaam is een levend theekopje denk ik bij mezelf.
Mijn ogen sluiten zich en in mijn gedachten glijd ik weg. Ik hoor het gefluister van de stem van de winter in het vallen van het blad. Die stem nodigt me uit om de beweging naar binnen te maken. Ik denk aan de fijne en minder fijne tijden in mijn leven. Aan de momenten dat ik tot tranen toe hebben gelachen. Aan de momenten dat ik heb geweend om mijn verdriet te transformeren. Ik zie alle tranen van vreugde en verdriet die reeds in mijn leven zijn geweest op het netvlies van mijn ogen verschijnen. Na het aanschouwen van deze versnelde film open ik opnieuw mijn ogen. Waarna mijn ogen opnieuw vallen op de dauwdruppels in het gras. Daar in het gras zie ik niet langer meer dauwdruppels maar tranen van vreugde en plezier. Ik sluit opnieuw mijn ogen en zie mijn eigen gezicht terwijl dauwdruppels zachtjes van mijn wangen rollen en op de aarde neervallen. Al de pijn en vreugde die ik in mijn leven heb gekend komen op dat moment in een ander daglicht te staan.
Tot zover de mijmering die ik eergisteren in mijn dagboek neerschreef. Een mijmering waarin de herinnering is gelegen van het belang van ogenschijnlijk eenvoudige zaken zoals water en vuur die tegelijk zo wonderbaarlijk en kostbaar zijn omdat ze zo belangrijk zijn om te kunnen leven.
Wil je op de hoogte blijven van mijn boek dat volgend jaar uitkomt. Schrijf je vrijblijvend op de nieuwsbrief en volg het ook via de pagina van Onderweg – Jan Moeyaert via https://www.facebook.com/onderwegjanmoeyaert/?fref=ts alsook via instagram via https://www.instagram.com/onderwegjanmoeyaert/.
