-English version see further- 

Hierbij wil ik graag een persoonlijk verhaal delen over de tijd waar we momenteel doorgaan. Ik zit nu voor mijn computer omdat ik voelde dat ik iets dien te schrijven over het brengen van licht in deze tijd waarin er ook veel duisternis is. Ik kwam uit bed en had het gevoel direct aan het schrijven te gaan. Het toeval wil dat op het moment dat ik mijn bureau binnenkom en het licht wil aansteken de lamp als het ware knettert en knapt. Geen fysiek licht dus in mijn bureau. Dus het voelt ook symbolisch aan bij wat ik voelde dat ik wou gaan schrijven. In het verleden zou ik misschien de lamp per direct hebben verwisseld of me druk hebben gemaakt maar ik laat het voor wat het is. Ik voel enkel de symboliek van het moment. 

In de tijd waarin we leven worden we meer dan ooit uitgenodigd om zelf het licht te zijn, ook al lijkt de wereld om ons heen donkerder dan ooit. We worden uitgenodigd om in ons centrum te blijven en sterk te blijven. Wat ook een enorme uitdaging kan zijn. Iets wat velen van ons voelen in deze tijd. We lijken te zijn aangekomen in een van de meest donkere tijden in de geschiedenis en we gaan daarnaast ook langzaam naar de dag van Kerstmis, met de kortste dag en de langste nacht. De tijd met de meeste duisternis. We mogen echter niet vergeten dat de nacht het koudst is net voor zonsopgang alsook dat de dagen erna het licht weer meer present zal zijn. Ergens ook symbolisch meer dan ooit voor deze tijd. 

Ik woon nu bijna 4 jaar in Armenië. Jaren die tegelijkertijd de mooiste en de zwaarste in mijn leven waren. Ik ontmoette mijn geliefde in Armenië, we zijn hier getrouwd en ondertussen zijn we gezegend met een prachtige zoon. Maar aan de andere kant is het nu 2 jaar dat ik niet meer in mijn geboorteregio ben geweest. Het is jaren geleden dat ik de vele geliefden heb gezien die ik in Europa heb. Het is 2 jaar geleden dat ik mijn broer zag en ik heb zijn dochter, die nu iets meer dan een jaar oud is, nog nooit fysiek kunnen ontmoeten en omgekeerd hebben zij onze zoon ook nog niet fysiek kunnen zien. Dit zijn allemaal persoonlijke implicaties van de tijd die we doormaken en de situaties met reizen en de bijhorende beperkingen. Ik kan dit alles wel een plek geven. Het is jammer maar er zijn ergere dingen in het leven alsook zijn er mensen die doorheen veel moeilijkere stukken gaan.  

Ik ben het afgelopen jaar ook getuige geweest van thema’s zoals oorlog en dood in Armenië. De meest duistere dingen die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt, gezien en gevoeld en dit als gevolg van de oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan. Duizenden jonge jongens, voornamelijk tussen 18 en 22 jaar oud, stierven op de meest wrede manieren als gevolg van het gebruik van de technieken van de moderne oorlogsvoering. Wij kennen zelf persoonlijk ook veel mensen die zijn overleden. Ik kan er boeken over schrijven, maar zelfs mijn pen verzet zich soms als het moment komt om te schrijven over de wreedheid die ik heb gezien en gehoord. Wat me het meest raakte was het overlijden van een zoon van vrienden die we kennen. Tot maanden na het einde van de oorlog was de zoon vermist. Iedereen die kinderen heeft kan zich voorstellen hoe verschrikkelijk dit is. Vele maanden na de oorlog waren er aanwijzingen dat de zoon mogelijk gevonden was en moest de vader een DNA-test doen. Om daarna vast komen te stellen dat hun zoon is overleden. Ik hoef verder niet al te veel in details te treden over de wreedheid van deze oorlog. En dit is geen losstaand geval, omdat veel mensen dit hebben meegemaakt. Er zijn honderden, duizenden van deze gevallen en tot op de dag van vandaag zijn er mensen vermist. Duizenden zijn overleden, duizenden zijn diep verwond zowel fysiek als op zielsniveau, … . Ik kan gewoon niet uitleggen hoe diep dit alles ook mijn ziel heeft geraakt. En hoe diep het de levens van miljoenen heeft beïnvloed. Ik heb mezelf ook meerdere keren afgevraagd waar het licht is in al deze duisternis van oorlog. Ik heb er een diep vertrouwen in dat alles een groter plan heeft, maar soms lijken dingen zo donker te zijn dat het niet altijd gemakkelijk is. 

Ik herinner me ook de woorden van een jonge man van bijna 20 jaar oud die ongeveer een half jaar geleden bij ons thuis was. Ik hoor de woorden die hij toen zei nog alsof het de dag van gisteren was. Hij vertelde hoe hij tijdens de oorlog aan het front was en beschreef de geur van rotte lichamen die ondraaglijk was. Een geur die niet uit je neus te verwijderen is. Hij beschreef de beelden van oorlogsdrones die overvliegen en menselijke lichamen die uit elkaar worden gereten. Het ontluisterende resultaat van het gebruik van de moderne wapentechnologie. Er is ook het gebruik van witte fosfor in de oorlog – een wapen dat door het internationaal recht verboden is –, waarbij wit fosfor vanuit de lucht in de bossen werd gedropt en die bomen en menselijke lichamen tot op het bot en tot in de kern van de cellen verbrandt. Witte fosfor is een vuur dat niet kan worden gedoofd omdat het door alles heen brandt. Het lijken allemaal verhalen uit een soort Armageddon, maar het is echt gebeurd. Voor het grote deel van de wereld slechts een voetnoot. Voor de mensen die het meemaakten pijnlijk en ingrijpend op alle gebieden. 

Waarom wil ik dit allemaal delen? Omdat we door een van de meest duistere delen van de geschiedenis lijken te gaan. Maar er is ook hoop. We dienen nu meer dan ooit het licht door de duisternis dragen. We moeten ons verenigen, ook al zijn velen van ons uitgeput, moe, … . Wetende dat je niet alleen bent, kan jouw persoonlijke moeilijkheden ook in perspectief plaatsen. Ik voel ook dat dit ook het moment is om onze geliefden dicht bij ons te houden. Ik zag ook wat er bijvoorbeeld gebeurt voor kinderen in België. Houd uw kinderen gewoon weg van school. Houd ze uit de buurt van alles wat hen kan schaden. Omring ze met liefde. Onderwijs hen zelf en laat je ook door hen onderwijzen. Ze weten ook wat goed voor hen is. Het schoolsysteem zoals we dat kennen zal verdwijnen. Dat hoort ook bij deze tijd. Het kan dus geen kwaad om ze van school te houden, aangezien ze in ieder geval van het leven zelf ook leren. Eer het licht van jouw kinderen, eer hun licht, eer jouw licht … . Wees het licht. Doe gewoon wat je voelt dat goed is in plaats van wat er van je verwacht wordt. 

Velen van ons hebben het momenteel moeilijk ook al zullen veel mensen dat ook niet altijd delen. Het is nu belangrijker dan ooit om ook beslissingen te nemen. Maak beslissingen over wat echt belangrijk is in je leven. Wees moedig en hoopvol. Ga en blijf staan voor waar je in gelooft. Wij zijn de verandering. Kun je je voorstellen wat er zal gebeuren als we ons allemaal vrijmaken van dat wat ons niet meer dient? Ja, de wereld zoals we die kennen zal verdwijnen en dat gebeurt nu al. Maar belangrijker is dat we iets nieuws creëren. Wij zijn de lichtdragers en brengen het nieuwe. 

Neem dit mee in deze tijden 

Jij bent het licht, wij zijn het licht 

Wanneer op bepaalde plaatsen en situaties het licht lijkt uit te gaan, wees dan zelf het licht in de duisternis, wat ik nu zelf ook voel bij het schrijven van deze tekst wanneer het licht in mijn kantoor letterlijk is uitgeschakeld.  

Wij zijn het licht 

Het enige wat we nodig hebben is liefde en geen afscheiding, nu meer dan ooit 

Heb hoop 

Laten we samen een web weven van liefde, licht, hoop en vrede 

Hartegroet, 

Jan 

-English version- 

Be the light in the darkness 12-12-2021 

By this I want to share some personal story of the times we are going through. I am now sitting before my computer writing this as I felt want to write some feeling I have about bringing light in this times where there is also a lot of darkness. I came out of my bed and had the feeling to start writing straight away. The coincidence wants that the moment when I enter my office I want to switch on the light and the lamp burns and does not work anymore. So it feels symbolical also. In the past I would maybe have tried to change the lamp immediately or to be nervous about it. Now I just feel the symbolic of the moment.

In the times we are living we are invited more than ever to be the light ourselves even that the world around us seems darker than ever. We are invited to stay in our center and to remain strong. Which can be challenging. Something a lot of us are feeling in this times. We seem to have arrived in one of the most dark times in history and also we are moving slowly to the day of Christmas with the shortest day and the longest night. The time with the most darkness. We have to remember that the night is at its coldest just before dawn. We may not forget that the light after will become more present again. At some point more symbolical than ever before.

Something which can be challenging also. I am almost  living 4 years in Armenia now. Years that were both the most beautiful and most hard in my life at the same time. I met my beloved here in Armenia, we got married here and in the meanwhile we are blessed to have a beautiful son. But on the other hand it is now 2 years that I have not been in my home region anymore. It has been years since I have seen the many beloved ones I have in Europa. It has been 2 years since I saw my brother and I never could meet his daughter who is now a little bit more than a year old. And so my brother also did not see our son yet. This are all personal implications from the times we are going through and the situations with travel and restrictions. But I can give this all a place and there are people who are facing a lot more difficult things in life than this.

I also have witnessed war and death the last year in Armenia. The most dark things I ever experienced in my life so far as the result of the war between Armenia and Azerbaijan. Thousands of young boys mainly between 18 and 22 died in the most cruel ways as a result of the use of modern warfare. We personally know a lot of people who passed away. I can write books about it but even my pen resists sometimes to write about the cruelty I saw and heard about. What touched me the most was the passing from a son from friends we know. Till months after the end of the war the son was missing. Everybody who has children can imagine how terrible this is. Many months after the war there was some indication that the son could be found and the father had to do a DNA test. To after find out that their son died. I do not need to go in further details about the cruelty of this war. And this is not a single case as a lot of people went to through this. There are hundreds, thousands of this cases and till nowadays there are people missing. Thousands passed away, thousands are disabled, … . I simply cannot explain how deeply this also touched my soul. And how deeply it affected the lives of millions. I also asked myself multiples times where the light is in all of this darkness of war. I have a deep trust that all has a bigger plan but sometimes things seems to be so dark that it is not always easy.

I also remember the words from a young man from nearly 20 years old which was in our place about half year ago. I still hear the words he said as it was yesterday. When he was in the war and that he described the smell of bodies rotten which was unbearable. A smell not possible to remove from your nose. The view of war drones flying over and reducing human bodies to pieces as a result of the use of modern ware fare. The use of white phosphor in the war – a weapon prohibited by international law-, dropped from the sky in the forests burning trees and human bodies to the bones and cells. As white phosphor is a fire that cannot be extinguished as it burns through everything. It all seems like stories from some kind of Armageddon but it really happened. For the main of the world just a footnote. But for people who were in it painful and life changing.

Why I want to share all of this? Because we are going through one of the most dark parts of the history. But there is also hope. We need to carry the light through the darkness. We need to unite even that many of us are exhausted, tired, deeply wounded … . The knowledge that you are not alone can put your difficulties in perspective also. I also feel that this is also the time to keep our beloved ones close to us. Get together with your beloved ones. I saw also what is happening for example for children in Belgium. Simply keep your children away from school. Keep them away from all harm. Surround them with love. Teach them yourself and most of all let them to teach you also. They also know what is good for them. The school system as we know it will vanish. That is also part of this times. So there is no harm to keep them away from school as they will in anyway learn from life itself. Honor your children’s light, honor your light, … . Be the light. Simply do what you feel is right instead of what you are expected to do.

A lot of us are going through difficulties right now. Now it is more important than ever to make decisions which can be hard. Make decisions about what is really important in your life. Be with courage and hope. Stand for what you believe in. We are the change. Can you imagine what will happen if we all come out of what no longer serves us anymore? Yeah the world as we know it will vanish and that is happening already. But more important we are creating something new. We are the light carriers to something new.

Remember this

You are the light, We are the light

When in places and situations the light seems to go out be the light yourself in the darkness, which I feel now also in writing this text and the light in my office literally switched off. We are the light

The only thing we need is love and no separation, now more than ever

Have hope

And lets together weave a web of light, peace and love for all

From the heart,

Jan