Jan Moeyaert

Heilig water

Ik ben intussen aangekomen in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Met mijn backpack als trouwe metgezel ben ik opnieuw onderweg. Net voor mijn vertrek heb ik mijn laatste spaargeld van mijn rekening afgehaald waarmee ik mijn reis zal financieren. In tegenstelling tot wat er vroeger wel eens was is er nu geen angst voor tekort. Ik heb vertrouwen dat het leven voorzienig is als ik mijn hart volg en dat geld dient te stromen vanuit het hart en slechts een instrument is … In mijn rugzak draag ik ook de flesjes water mee die ik uit de bron van Glastonbury heb opgehaald. Het water uit de bron van Glastonbury waarmee ik recent ook ritueel de Tor van Glastonbury beklommen heb …

Alles toont zich momenteel in het moment als in een constante stroom van synchroniciteit … Ik volg meer dan ooit de signalen en de beelden die komen … Zo ook voor mijn reis naar Glastonbury het beeld binnen kwam dat ik water uit de bron van Glastonbury mee diende te nemen op mijn reis naar het Oosten. Om dan op verschillende plaatsen ritueel iets mee te doen als ik het voel … Ik wil hier dan ook graag iets over delen over hoe dit thema van water voor mij voelt … Meer dan ooit voel ik immers dat deze reis ook een reis is voor het collectieve … Voor veel mensen zal het misschien lijken dat ik zomaar even op reis ga … Ik voel echter dat er een diepere missie in is gelegen die zich ook toont in de vele synchroniciteiten en goddelijke leiding … Het is ontzettend moeilijk in woorden te gieten … Ook wat betreft het doel van de reis … omdat het bij momenten rationeel niet te bevatten is en alles zich in het moment vormt en toont …

Een belangrijk aspect van mijn reis wat reeds duidelijk is geworden dat is het thema van het water en het heilig vrouwelijke … Voor veel mensen is water iets vanzelfsprekend … Iets dat uit de kraan komt wanneer je deze opendraait … maar het is helemaal niet zo vanzelfsprekend … Ik herinner me zelf nog hoe ik vroeger als kind in bad zat mijmerend over hoe het water zich een weg had gevonden naar de kraan van het bad … Ik wou als kind al het dieper verhaal van water kennen … Water is immers niet zomaar water … Water is een bezield wezen … Water is iets heiligs … Water leeft … Water communiceert … Water heeft een eigen DNA structuur … Ook wij als mensen bestaan voor het grootste deel uit water … Water heeft net als ons een eigen bewustzijn …

Water is altijd al iets heiligs geweest … Vele bronnen en rivieren worden als sinds de oudheid verbonden met Godinnen … Mensen zijn zich altijd bewust geweest van het heilige karakter van water … Iets wat we in het Westen soms zijn vergeten … Het is nu allemaal zo vanzelfsprekend om een kraantje open te draaien … Tijdens het opgroeien worden we nauwelijks nog geleerd op school wat water werkelijk is … Laat staan dat water leeft … Dat water goddelijk is … Al sinds de oudheid waren mensen daarvan heel erg bewust en kwamen mensen samen bij bronnen om water op te halen … Om water te vereren … Bronnen waren toen plekken van samenkomst …

Een belangrijk aspect van de reis die ik hier in het Oosten maak is dus geconnecteerd met het water voel ik … Ik zou zelfs durven zeggen dat ik hier een missie doe voor het water … Wat misschien vreemd kan klinken voor sommigen … via het water voel ik dat ik ook emoties en het vrouwelijke dien terug te brengen naar het Oosten … Water is emoties … Het vrouwelijke aspect in de wereld … waar water is daar is leven en bezieling … Een tijdje terug voor de reis had ik ook een beeld in een meditatie waarin ik de dorheid en het ontbreken van water in het Oosten zag … Het water dat op vele plaatsen in het Oosten is weggetrokken … Waarbij zo ook een stuk het vrouwelijke aspect is weggesijpeld …

De reis die ik maak en het dragen van het heilig water uit de bron van Glastonbury voelt dus als dat ik een stuk het water en vrouwelijke op een rituele manier dien te brengen naar het Oosten in functie van het groter geheel … Vorige vrijdag ben ik samen met een vriendin naar de Jeruzalemkerk in Brugge geweest waar we samen al een eerste ritueel met het water hebben gedaan alsook met zang … Het kwam zo intuïtief in het moment zonder dat het was gepland en voelde kloppend voor het vertrek naar het Oosten om eerst iets te doen met het water in Brugge … Tijdens het ritueel in de crypte van de Jeruzalemkerk kwam bij mij sterk het beeld binnen dat het Goddelijke mannelijke en vrouwelijke zo symbolisch energetisch werden gewekt … de energie van de koning en de koningin …Het Goddelijke mannelijke en vrouwelijke dat ook aanwezig is in het water dat uit de witte en rode bron van Glastonbury komt … waarin het mannelijke en het vrouwelijke zich ook verenigen … ik heb flesjes gevuld die de helft van de rode en de witte bron bevatten … Tijdens deze rituelen kan ik heel sterk voelen dat het gaat over heling … Heling voor de plek, voor het collectief en individueel … Het hangt allemaal samen … Zaken die moeilijk zijn te verklaren in woorden …

Het pad ontvouwt zich telkens opnieuw in het moment en ik volg gewoon de signalen … de ervaringen zal ik dus ook delen via deze weg met jullie … Omdat het een verhaal is dat over meer dan mij gaat … Ikzelf ben een facet in een groter geheel … Het gaat over het overstijgen van wie ik ben als persoon … Vele mensen zijn overal bezig met energetisch werk in het groter geheel en iedere bijdrage is belangrijk … Het is ook mooi te zien hoe alles in elkaar overloopt … Vele mensen die ik ken zijn ook net in deze periode uitgevlogen naar verschillende plekken zonder dat er onderling werd afgesproken … Elk nemen we onze taak op … Zo voelde ik intuïtief ook dat ik water uit de bron met vrienden Ton en Anne diende mee te geven voor de reis die zij nu momenteel maken met een groep in Iran …

Ik kan meer dan ooit zien en voelen wat er zich afspeelt in het collectieve veld en hoe alles verbonden is … Ook al zijn veel dingen rationeel niet te verklaren … Wat ook niet hoeft … De essentie van het leven valt met de rationele geest niet te verklaren … Zo werd me nu vandaag ook duidelijk wat het doel van mijn bezoek was aan Tbilisi … Het toont zich in het moment … De ervaringen hiervan dien ik nog uit te schrijven maar volgen nog … Ik zal mijn ervaringen hier blijven delen alsook via mijn blog, als je de blogs via mail wil ontvangen kan je me ook altijd een mail sturen en dan krijg je ze ook via mail …

Bij deze wil ik ook nog eens de vele mensen danken die mee afstemmen tijdens de reis … Ik ben daar heel dankbaar voor … In mijn hart reizen jullie mee en zijn we verbonden …

Hele dikke knuffel

Tot onderweg

Warme groet,

Jan

Herinner je wie je bent

Na de reis in Glastonbury heb ik me even in stilzwijgen gehuld. Er zijn heel veel magische dingen gebeurd waarvoor ik de tijd heb genomen om alles te laten bezinken, te integreren en neer te schrijven. Alles in woorden gieten is bijna onmogelijk omdat het zo diep gaat. Ik heb in de voorbije tijd ontzettend veel visioenen gehad waarbij ik voorbij de sluiers van tijd en ruimte veel heb gezien. Glastonbury en bij uitbreiding ook de tijd ervoor en erna was een reis door het collectieve veld waarbij mijn persoonlijkheid op zich van ondergeschikt belang is … Bij momenten zat ik de voorbije tijd met mijn bewustzijn volledig in het collectieve veld wat bijzonder intens was. Ik kon als het ware een glimp zien en voelen dat er een goddelijke kracht en plan als het ware door vele mensen zijn weg zoekt waarbij we als mens een instrument zijn in dienst van de bron in een groter verhaal. Ik heb vele glimpen en beelden van vele groepen mensen gezien die op verschillende plekken met energetisch werk bezig zijn die zijn geworteld in een groter netwerk. Zielen die elk op hun manier hun taak opnemen voor een nieuwe tijd die er aan komt zonder dat ze daar al dan niet bij stilstaan van het hoger plan is en dat alles verbonden is.

Ook na Glastonbury zijn er voor mezelf de voorbije dagen hele diepe dingen gebeurt. Ik ben door een hele diepe initiatie gegaan. Het gaat voor mij al langer niet meer over Jan Moeyaert of mijn persoonlijkheid op zich maar over wat ik belichaam. Mensen vragen me soms Jan hoe komt dat jij zo wijs bent op jouw leeftijd. Wijsheid is geen fysiek gegeven zeg ik dan … Wanneer mensen mij zien dan zien ze soms alleen mijn lichaam … . Maar in kern ben ik niet mijn lichaam maar leef ik vanuit mijn ziel … Mijn ziel kent geen leeftijd … Mijn ziel is verbonden met de bron … Zoals dat met elk van ons is … Daar zit ook de wijsheid … Wijsheid is geen fysiek gegeven … Dat is hoe het voor mij voelt … Wat ik belichaam gaat over hoe ik in het leven sta vanuit mijn ziel en niet over mijn fysieke verpakking op zich … Mijn lichaam is een kanaal waarlangs dingen zich manifesteren … Zoals dat voor iedereen zo is … Alleen is de grootste afscheiding tussen onszelf, de ziel en de bron ons ego en onze persoonlijkheid …

Recent had ik ook een visioen dat ik graag wil delen en het voelt als passend in de energie van goede vrijdag om dit nu te delen … De dag waar volgens de overlevering Jezus stierf aan het kruis. Wat vele mensen niet zien en waar de verwarring in is gelegen is dat het hier om meer dan een fysiek proces gaat. In het beeld zag ik dat het sterven aan het kruis een metafoor is voor het sterven van het ego aan het kruis. Pas als je ego sterft kan je het koninkrijk van het Goddelijke binnentreden. Een gegeven dat universeel is en vrij van iedere uiterlijke religie … in de bron bestaat immers geen ego of persoonlijkheid of religie … Als je de Christus of het goddelijk bewustzijn of je ware zelf of hoe je het ook ten volle wil belichamen dient je ego te sterven aan het kruis. Wanneer je ego sterft dan komt de essentie van je ziel in lijn met de bron … De bron van waar je uitging en naar zal terug keren … de bron waar je essentie is gelegen voor je persoonlijkheid er was en nadat je persoonlijkheid weer sterft … De kunst is om je ego tijdens het leven te overstijgen en niet bij je fysieke dood … Wanneer dit proces zich aandient bij leven kom je als het ware het dichtst bij wat een staat van verlichting kan worden genoemd … Ook al is dat niet altijd eenvoudig omdat ons lichaam bestaat in deze driedimensionale wereld … Met ons bewustzijn kunnen we dit overstijgen … ons lichaam is als het ware de fysieke heilige graalbeker voor ons bewustzijn …

Persoonlijk voel ik op dit moment zelf ook een hele diepe overgang of shift … Er zijn hele bijzondere dingen gebeurt … De voorbije weken ben ik zo ook bij twee mediums geweest die zaken hebben verteld die een uiterlijke bevestiging waren voor dingen die ik zelf ervaar … Bij mijn reis naar Perzië heb ik een gevoel dat ik naar huis ga. Alsof ik terug ga naar iets vertrouwd dat ik altijd heb gekend … Intuïtief kan ik dat voelen ook al is het rationeel niet te verklaren … Twee mediums hebben me los van elkaar verteld dat ik op dit punt in mijn leven dezelfde fysieke verschijning heb aangenomen van een vorig fysiek leven uit Perzië. Wat ook werd gezegd is dat het gaat over levens waarbij ik een meester was in de mysteriescholen van Morya en Kutumi … Het bijzondere is dat dit iets is wat constant terug op mijn pad komt … Dat het ook in dit leven mijn zielentaak is om mensen in te wijden in de mysteries van het leven … Het is al vaker gebeurt dat mensen Morya, Kutumi of Saint Germain in mijn gezicht zien …

Bovendien heb ik de voorbije jaren via veel mensen boeken gekregen van Morya waarmee ik nooit echt iets heb gedaan toen … Rationeel is het allemaal niet te bevatten … De voorbije weken heb ik vooral heel veel gevoeld … Waarbij vooral mijn hart zich nog meer heeft geopend … Ik voel in mijn cellen als het ware een verdere uitlijning in het diepste van mijn cellen … Een uitlijning met mijn ware zelf als het ware … Waardoor ik ook mijn ego verder voel afbrokkelen … Het gaat al langer niet meer over mijn persoonlijkheid of Jan Moeyaert. Mijn persoonlijkheid heeft enkel zijn doel in deze driedimensionale wereld waar ik nu de naam Jan gebruik. In mijn ziel voel ik meer dan ooit een diepe verbinding met de bron … De voorbije jaren heb ik mezelf ook voor een groot stuk losgemaakt uit de “maatschappij” of matrix of hoe je het ook wil benoemen wat ook noodzakelijk was in mijn proces. Ik leef daardoor als het ware in een stroom van tijdloosheid. Donderdag, maandag, zondag … Het doet er allemaal niet meer toe hoe je een dag benoemt … Het gaat allemaal over de ervaring in het moment … Geen focus op weekend of weekdag … Iedere dag draagt in zich het potentieel voor al wat is … Het is enkel het verstand of ego dat dit kader van de bepaling van een dag nodig heeft om zijn bestaansrecht niet te verliezen … De ziel heeft dit niet nodig … De ziel denkt niet in fysieke dagen … De ziel vertoeft in een staat van tijdloosheid …

De voorbije jaren heb ik heel veel persoonlijke dingen gedeeld alsook dingen die ik doorkrijg, iets wat ik wil blijven doen … Ik blijf mijn naam Jan gebruiken omdat dit de naam is die ik dit leven draag en het eenvoudiger is voor communicatie in de 3d wereld maar in kern gaan de dingen overwat ik deel over iets dat losstaat van mijn naam of persoonlijkheid … Ik kan me voorstellen dit voor veel mensen zweverig kan overkomen … Toch voel ik me meer geaard dan ooit tevoren in de essentie van mijn ziel … in de essentie die de uiterlijke wereld overstijgt en tegelijk omvat …

Een aansluitende boodschap die doorkomt en die ik nog aan iedereen wil meegeven is …

Herinner je wie je bent … Je bent meer dan je naam en je persoonlijkheid … je bent meer dan je fysieke familie … Je bent meer dan je overtuigingen … je bent meer dan wat je bent geleerd … Ga naar je hart en laat de stilte toe … Herinner je wie je bent … Je bent een kind van de bron … Wanneer iedere ziel op aarde zich dit zal herinneren zal de hemel op aarde werkelijkheid zijn … beperk jezelf niet en laat je niet beperken … Ga naar je kern … jij bent de meester van je eigen leven …

Warme groet,

Jan

Visioen Chalice Well en reis naar het Oosten

Volgende maandag vertrek ik samen met 4 andere mensen naar Glastonbury voor een energetische reis. Het is opvallend hoe alles opnieuw synchroon samenkomt. In de groepsreis voel ik ook dat er naast het individuele verhaal van elk van ons ook een enorm collectief stuk aanwezig is. In de aanloop naar de reis nu naar Glastonbury had ik recent ook een visioen. Het werd me opeens duidelijk dat het geen toeval is dat ik net voor mijn reis naar het Oosten ook naar Glastonbury dien te gaan. In het visioen werd me gevraagd om water uit de bron van Glastonbury mee te nemen op mijn reis naar het Oosten. Om daarna tijdens mijn reis in het Oosten water uit de heilige bron van Glastonbury op verschillende plekken die zich in het moment zullen tonen te verankeren. Om zo ook het vrouwelijke via het element water terug te brengen naar het Oosten.

De voorbije weken werd het me ook duidelijk dat het geen toeval is dat ik net mijn reis naar het Oosten in deze periode van de lente-equinox de reis zal aanvangen. Dat Glastonbury als het ware ook een aanloop blijkt te zijn naar deze reis. Recent vertelden twee mensen me los van elkaar in twee dagen tijd mij dat de periode dat ik vertrek naar het Oosten net in de periode van het Perzisch nieuwjaar is. Norooz of nieuwe dag is een Perzisch feest dat start rond 21 maart. In het Oosten begint het nieuwe jaar dus met de lente-equinox. Het is dus ook symbolisch dat ik net in deze periode zal vertrekken en dat ik tijdens de reis ook water uit de heilige bron in Chalice Well dien op te halen.

Daarnaast werden er me ook verschillende signalen getoond dat ik mijn reis naar het Oosten dien aan te vangen in Georgië om dan via het oude Armeense rijk naar Iran en Afghanistan te reizen. Ik wou eerst via land gaan maar de signalen bleven komen dat ik naar Georgië dien te gaan om te starten. Het toeval wil dat er via Brussel een rechtstreeks en goedkope vlucht was naar Tbilisi op 1 april die ik kon nemen na de reis naar Glastonbury. Nu deze week werd het me duidelijk dat iemand zei dat 1 april Pasen blijkt te zijn. Ook dit voelt als geen toeval om symbolisch op Pasen te vertrekken. Het is frappant hoe alles samenkomt. Laat de reis naar Glastonbury immers ook in het teken staan van de Godin Ostara. Laat Ostara nu net ook verbonden zijn met Easter en Pasen. Bovendien ook een directe verwijzing naar het Oosten, Easter, Ostern. Het voelt heel sterk dat ook hier de Godin de reis ondersteunt …

Soms vragen mensen mij Jan wat ga je in het Oosten gaan doen? Een klaar antwoord heb ik hier zelf niet op. Ik voel heel sterk een innerlijke en intuïtieve roep om naar het Oosten te gaan. Om daar ook iets te gaan doen met de herwaardering van het vrouwelijke. Ik voel ook dat de reis over meer gaat dan mij als persoon. Dat ik me enkel kan overgeven aan wat zich in het moment zal tonen en dat ik de signalen dien te volgen. Want telkens opnieuw merk ik dat de weg zich in het moment toont. Ook nu is het duidelijk dat de Godin als het ware het pad aan het plaveien is … Dat is heel duidelijk voelbaar in hoe de dingen samenkomen zonder dat ik het rationeel dien te bevatten …

Ik kan dus heel sterk voelen dat wat ik doe en ga doen in teken staat van een missie die mezelf overstijgt … Ook nu recent met de lezingen over de graal en de tempeliers gebeurden opnieuw bijzondere dingen. Net in dezelfde periode van de lezingen gingen enkele vrienden naar Schotland om energetisch werk te gaan doen daar. Net voor hun vertrek was ik nog bij één van hen op bezoek. Toen ik die vriend bezocht had ik heel sterk het gevoel dat ik een grote groene edelsteen diende mee te geven aan die vriend. Op dat moment kon ik rationeel niet bevatten waarom en zei ik tegen mijn vriend dat ik het het gevoel had dat ik die steen diende te geven zonder te weten waarom. De dag nadien stuurde die vriend een mail dat ze de dag nadien een afstemming hadden gedaan voor de reis en dat een andere vriend tijdens een afstemming had doorgekregen dat er iets te doen was met een groene steen waarbij hij direct dacht aan de steen die ik de dag voordien had gegeven. Voor mij was het opnieuw een bewijs dat er grotere kachten werkzaam zijn die we niet rationeel kunnen bevatten. Dat alles geleid is door een hoger plan … Dat er een hoger bewustzijn werkt door iedere mens waar een gemeenschappelijk verhaal voorbij tijd en ruimte is in gelegen waarbij we elk op onze manier aan bijdragen …

Ook nu in de reis naar Glastonbury en straks naar het Oosten kan ik dus sterk voelen dat het een reis is voor een hoger doel … Waarschijnlijk zal ik in het Oosten soms fysiek alleen op pad zijn … Daarom wil ik graag vragen aan jullie als jullie je af en toe eens willen afstemmen onderweg … Door een kaarsje te branden om of af en toe eens te verbinden op afstand … Dat zou heel fijn zijn als jullie dat willen doen … Want deze reis die ik ga doen gaat niet over mij als persoon en ik zal de steun wel kunnen gebruiken onderweg … Ik zal ook zo veel mogelijk delen van wat ik onderweg ervaar alsook van de boodschappen die onderweg doorkomen … Want dat is wat ik voel dat ik te doen heb …

Alvast bedankt en warme groet,

In licht en liefde

Jan

De vrouw in elk van ons

Zonet schreef ik deze tekst uit die doorkwam tijdens een afstemming die ik deed rond de energie van wereldvrouwendag en waarvan ik voel dat ik ze dien te delen voor een hoger doel dat mezelf overstijgt …

We leven momenteel in een tijd waarin het vrouwelijke zich collectief aan het bevrijden is na eeuwen van onderdrukking. Niet enkel de vrouw fysiek maar ook het vrouwelijke aspect in de man. De golf van vrouwen die zich bevrijden en de beweging van vrouwen die momenteel opstaan is geen individueel maar een collectief proces. De tijd is er rijp voor. Het is echter een proces dat zowel voor mannen als vrouwen van belang is. Een grote taak in dit proces is ook weggelegd voor de mannen. Want die vrouwelijke energie waar het in kern over gaat zit ook in mannen. Die vrouwelijke energie is onze gevoelswereld. De gevoelswereld van iedere mens.

Daarom is het ook in deze tijd belangrijk dat mannen zich meer en meer met hun gevoelens gaan connecteren. Op vandaag zijn veel mannen nog steeds afwezig als het op gevoelens aankomt. Ook hier betreft het iets collectiefs dat werd overgeleverd van generatie op generatie. Vele generaties mannen zijn nooit geleerd wat het is om over gevoelens te praten. Vele mannen zijn opgegroeid met een afwezige vader en hebben nooit gezien wat het is om als man kwetsbaar te kunnen zijn. Veel mannen hebben nooit een rolmodel gekend die het vrouwelijke in zichzelf eert. Overal waar mannen komen zoals thuis, op school, op het werk worden ze nog steeds geconfronteerd met dezelfde afwezige man als het op gevoelens aankomt.

De energie van deze van zijn gevoelens ontkoppelde man zit heel diep geworteld in het collectief bewustzijn. Eeuwen werd ons het beeld van generatie op generatie overgeleverd van een man op zoek naar macht, uiterlijke rijkdom, prestatie, strijd, … . Getuige daarvan zijn ook de vele oorlogen in de wereld … Oorlogen die zowel een innerlijke als een uiterlijke oorlog zijn … De sleutel is er in deze tijd ook in gelegen dat mannen zich meer en meer met hun gevoelswereld gaan verbinden. Dat mannen zich gaan bevrijden van de overgeleverde patronen van generatie op generatie. Mannen die ook naar binnen durven keren. Net dit gegeven van naar binnen keren is ook iets typisch vrouwelijks. Iets wat zowel voor mannen als vrouwen van toepassing is. Pas wanneer mannen naar binnen keren en connecteren met hun gevoelswereld kunnen mannen er ook werkelijk zijn voor vrouwen. Want een man die niet in contact staat met zijn gevoelswereld kan een vrouw niet zien zoals ze werkelijk is. Net zoals dat omgekeerd ook zo is. Een vrouw kan pas ten volle in haar kracht komen en in haar zachtheid zakken wanneer er mannen zijn die hiervoor de ruimte maken.

Belangrijk in deze tijd is ook dat vrouwen zich niet gaan nestelen in een slachtofferpositie en de man niet als dader gaan zien voor de pijn die hen is aangedaan. Want strijd is ook geen oplossing in dit proces. Strijd en boosheid zijn een vicieuze cirkel waar je nooit uitkomt als je niet bereid bent uit het drama en de pijn te stappen. Om te evolueren naar gelijkheid tussen man en vrouw dienen we allemaal onszelf in de spiegel te kijken. Zowel mannen als vrouwen. Strijd is absoluut geen oplossing in dit proces. Het kan goed zijn om patronen te doorbreken maar uiteindelijk zal het enkel pijn brengen. Wat nodig is in deze tijd is het overstijgen van het verhaal van dader versus slachtoffer. Vergeving en compassie zijn de sleutelwoorden in deze tijd.

De enige oplossing is om elkaar met liefde en mededogen te aanschouwen en elkaar vanuit het hart te ontmoeten. Dat kan pas gebeuren als werkelijk iedereen in de wereld bereid is om in de spiegel te kijken. Pas als we allemaal bereid zijn naar binnen te keren en te aanschouwen wat is kan heling als vanzelf ontstaan. Daarin is onze gevoelswereld of de vrouwelijke energie cruciaal. Want hoe je het ook draait of keert in essentie dragen we allemaal vrouwelijke energie in onszelf. Zowel man als vrouw. De sleutel is voor ons allen gelegen in ons eigen hart. En hoe we het ook draaien of keren we zullen de sleutel zelf dienen op te nemen …

Warme groet,

Jan

Opgroeien in een vreemde wereld

Bij deze wil ik graag een verhaal delen hoe het voor mij voelde als kind om op te groeien in deze wereld. Omdat ik voel dat het belangrijk is dat ik hier en via andere wegen vanuit mijn hart blijf delen. Het is een persoonlijk en intiem verhaal van een gevoel dat ik als kleine jongen had.

Wanneer ik mijn ogen sluit dan kan ik mezelf als klein kind nog zien staan alleen op de speelplaats in de periode rond de kleuterklas. Ik zie mezelf mijmerend met de vraag wat ik kwam doen in deze vreemde wereld. Een wereld die in ieder op zicht de mijne niet leek. Ik voelde me ontzettend eenzaam en vreemd als kleine jongen. Ik kon geen verbinding voelen met de wereld waarin ik opgroeide. Achteraf bekeken zijn dit heel bevreemdende gedachtes voor een kind in de kleuterklas. Ik durfde er toen als kind ook met niemand over te delen. Uit angst dat de afstand tussen mij en de wereld waarin ik terecht was gekomen alleen nog maar groter zou worden. Als kleine jongen huisde er een gevoel in me dat ik terug naar huis wou. Ik wou niet in deze vreemde wereld zijn. Ik kon voelen dat er een andere wereld bestond dan die waarin ik was terecht gekomen. Ik kon dan ook niet begrijpen waarom ik in deze wereld geboren was en waarom ik me zo eenzaam voelde in deze wereld.

Vele jaren heb ik het beeld van dit kind in mezelf verdrongen. Ik begon me gaandeweg te conformeren om toch maar deel uit te maken van de wereld rondom mij. Om toch maar ergens bij te horen. Iets wat ik achteraf bekeken enkel heb gedaan uit pure overlevingsstrategie. Het resultaat was dat ik in plaats van mezelf te vinden onderweg steeds verder van mezelf vervreemde als tiener. Tot jaren terug ik ook opnieuw contact maakte met dat kind in mezelf. Jaren had ik er niet meer naar geluisterd ook al bleef het vanuit het diepste van mezelf wachten tot ik er terug contact mee zou maken.

Pas wanneer ik terug contact maakte met het kind in mezelf kon ik zien en voelen dat er toen helemaal niks mis was met mij. De ruimte was er toen alleen niet om ten volle mezelf te zijn door op te groeien in een wereld met zoveel verwachtingen. De tijd was er als het ware nog niet klaar voor … Nu besef ik dat er nog vele andere kinderen zijn die hetzelfde ervaren. Pas wanneer ik ouder was drong het ook tot me door dat ik me toen als kind al heel erg bewust was van wat echt is en wat niet. Ik kon de dingen als kind heel goed aanvoelen. Alleen leek er voor die gevoeligheid maar weinig plaats in de wereld …

De wereld waarin ik opgroeide met al zijn verwachtingen en projecties leek zo veraf te staan van wat als echt voelde. Een wereld die me niet stimuleerde om te voelen maar wel om rationeel te zijn … Een wereld die me wou vormen tot iets wat ik niet ben veeleer me te stimuleren mezelf te zijn … Een wereld die me spiegelde sterk te zijn en kwetsbaarheid niet als een kracht te zien … Als kind al kon ik de illusie van de dingen zien. Ik kon voelen dat er meer was dan deze fysieke wereld. Alleen leek daar in deze wereld geen ruimte voor … Dat was ook wat me zo eenzaam maakte toen. Ik was een uitermate gevoelig kind die opgroeide in een wereld waarin die gevoeligheid niet werd gestimuleerd.

Als kind leek ik het nog het best kunnen vinden met dieren. Zij leken echt te begrijpen wat echt is en wat niet. In alle vormen leken zij degenen te zijn die de puurheid en waarachtigheid belichaamden waarnaar ik op zoek was. Zij waren degenen die geen maskers droegen in een wereld waarin vele mensen wel massaal maskers droegen. Dat kon ik als kind sterk voelen. Dat ik opgroeide in een wereld dat ergens leek op een groot toneelspel waarin veel mensen een rolletje spelen. Een wereld waarin maar weinig ruimte leek te zijn voor authenticiteit en leven vanuit het hart. Nu op vandaag kan ik dit alles in een groter geheel in zijn context zien. Dat dit het pad is dat ik toen diende te gaan en dat het toen zo diende te zijn.

De voorbije jaren voel ik heel sterk dat ik toen als kind al wist wat ik hier te doen had maar dat ik het toen alleen niet kon plaatsen. Dat het deel is van mijn missie om alleen en samen met anderen mee te bouwen aan een wereld waar er meer ruimte is voor waarheid, liefde, leven vanuit het hart, … . Dat het ook deel is van mijn levenspad om hierover te delen. Omdat er heel veel kinderen en volwassenen zijn die soortgelijke ervaringen hebben. Wat ik als kind voelde maar toen niet kon plaatsen of durfde over delen kan ik nu als volwassen man wel delen. Vandaar ook dat ik dit verhaal over mijn gevoel van opgroeien als kind hier deel. Ik voel dat het deel van mijn taak is om hier en via andere wegen openlijk over dergelijke ervaringen te blijven delen …

Dat het belangrijk is dat er voor kinderen en volwassenen ruimte is om op te groeien en te leven in een wereld waar de ruimte er is om ten volle jezelf te zijn. Dat het niet nodig is om je te conformeren aan anderen om toch maar ergens bij te horen. Dat het belangrijk is om op te groeien en vrij te zijn van projecties van buitenaf. Dat we allemaal als mens iets moois te brengen hebben in deze wereld los van alle verwachtingen van anderen … Dat het belangrijkste in het leven de weg van het hart is … Dat is waar ik op mijn manier en samen met anderen wil aan meebouwen … Een wereld van authenticiteit, liefde, waarheid, … . Of symbolisch gezien zou je het ook de hemel op aarde kunnen noemen … Elk op onze manier en samen kunnen we van deze wereld een plek maken waar toekomstige generaties ten volle zichzelf kunnen zijn … Iets wat begint met zelf authenthiek te zijn …

Warme groet,

Jan

Geld in de nieuwe tijd

We zijn in een tijd aangekomen waarin het belangrijk is dat we geld opnieuw gaan koppelen waarvoor het werkelijk is bestemd. Geld in teken van de ziel en in het teken van het hart. Het is daarbij belangrijk dat we de ketenen van een op schuld en moderne slavernij gericht systeem onder ogen zien en doorbreken. In de voorbije eeuwen is geld van iets dat in dienst van de ziel dient te staan voor een stuk zijn zijn doel verloren. Doorheen de eeuwen is de balans uit evenwicht geraakt waarbij het geld in handen van een minderheid kwam en de ziel een stuk ondergeschikt werd aan geld.

Vele zielen zijn hierdoor bewust of onbewust slaven geworden van geld. Geld is niet langer verbonden met waarvoor het werkelijk is bedoeld. Geld op zich is bedoeld als een middel. Geld op zich als iets dat je wil bezitten is een illusie. In kern gaat het over de energetische uitwisseling die er onder zit. Door geld opnieuw te koppelen aan het hart kan het opnieuw een instrument worden van liefde. Het is daarom ook belangrijk dat we werkelijk de schaduwzijde van geld onder ogen durven kijken. Door te gaan kijken waar geld een doel op zich is geworden en niet langer een middel.

Het is in deze tijd belangrijk om de frequentie van geld opnieuw te koppelen aan de frequentie van ons hart. Zodat geld opnieuw een instrument kan worden van liefde. Daardoor kan opnieuw een gezonde flow ontstaan waarbij geld een eerlijk instrument is tussen geven en ontvangen. Door ons als mensheid ook vrij te maken van het huidig op schuld en moderne slavernij gericht systeem. Er is geld voldoende voor iedereen. Alleen is er gedurende de eeuwen een enorme scheeftrekking geweest waardoor een minderheid een meerderheid van het geld bezit.

Door geld opnieuw te koppelen aan het hart en het zo dienstbaar te stellen aan de ziel kan de balans worden hersteld. Zo kan geld de waarde krijgen waarvoor het is bestemd. Zo kan het zijn weg in gelijkwaardigheid vinden naar iedere ziel. Zo kan het een instrument worden waarbij iedere ziel de missie van zijn ziel in de wereld kan manifesteren. Want daarvoor is geld bestemd. Door het te koppelen aan onze hartfrequentie kunnen we geld zijn werkelijke waarde geven. Dat is het werkelijke doel van geld in de nieuwe tijd. Als een middel en niet langer als een doel op zich.

dit is een tekst die doorkwam in een afstemming tijdens een meditatie rond het thema geld

Warme groet,

Jan Moeyaert

Liefde voorbij tijd en ruimte (English version below)

Vorig jaar ontmoette ik Sara in Spanje. In onze ontmoeting kreeg de liefde een hele andere dimensie en in dit schrijven wil ik graag een persoonlijke ervaring hieromtrent delen vanuit het diepste van mijn ziel. In de ontmoeting met Sara werd het al snel duidelijk dat we elkaar al veel langer kenden dan in dit leven. Vanaf het eerste moment voelde het alsof we elkaar opnieuw hadden ontmoet ook al was het de eerste keer dat we elkaar in dit leven tegen kwamen … Het is ook in onze ontmoeting dat liefde een andere dimensie kreeg … We zijn elkaar blijven zien en in contact gebleven sinds onze ontmoeting in Spanje. Ondertussen heeft Sara iemand leren kennen in Spanje en het is hierin dat de liefde een andere dimensie krijgt … Omdat ik kan voelen dat ik gelukkig voor haar kan zijn nu dat ze iemand anders heeft leren kennen waarmee ze een diepe verbinding voelt … Geen gevoelens van jaloezie, geen gevoelens dat ik de man dien te zijn die haar gelukkig maakt, geen gevoelens van haar voor mij te willen … Geen gevoelens dat ik beter dien te zijn dan die man … Wel een gevoel dat ik blij kan zijn voor haar … Dat is wat liefde ook voor mij persoonlijk betekent … Weten dat iemand waarvan je houd ook kan geliefd worden door iemand anders … We weten beiden dat we elkaar altijd graag zullen zien en dat dit niet hoeft te beteken dat we in een bepaald concept van een relatie terecht komen in dit leven … Dit is zeker één van de mooiste ervaringen op het gebied van de liefde die ik heb ervaren … Houden van iemand zonder die ander te willen claimen of bezitten … De ander vrij laten zelfs als dat betekent als die persoon dient samen te zijn met iemand anders … Dat is hoe onvoorwaardelijke liefde voor mij voelt … Dat is hoe de liefde zich in onze ontmoeting laat proeven in het moment …

Knuf

Jan

Love beyond time and space

Last year i met Sara in Spain. It was in our meeting that love reached another dimension and in this writing i want to share a personal experience about this from the deepest of my soul … In different ways it became clear in the meeting with Sara that we knew each other for a long time. From the very first moment it felt like we just met again even that it was the first time we saw each other in this life … It is also in our meeting that love reached a total different dimension. We have been seeing each other after our meeting and been in contact since the time we met again in Spain. Now in the meanwhile Sara met somebody else in Spain and it is in this point that love reaches another dimension. Because i can feel deeply that i can be happy for her that she met someone with who she feels love and a deep connection … No feelings of jealousy, no feelings that i have to be the man that make her happy, no feelings of claiming her for me … . No feelings that i have to be better then the other man … Just a deep feeling that it is great that she feels loved and that i can be happy for her … That is also what love means for me … Knowing that a person you love can also be loved by someone else … We both know that we will always love each other and that this does not have to mean that we are in some concept of a relationship in this life … This is one of the most beautiful gifts of love i experienced so far … Loving somebody without claiming or trying to possess the other … To just let the person you love be free even if that means being together with somebody else … That is how unconditional love feels for me personally … This is how love taste in the moment in our meeting …

Hug

Jan

Leven in het moment

In een wereld waarin de focus zo vaak op morgen en de lange termijn is gericht is de uitdaging erin gelegen om ten volle in het moment te leven … Ik zal sparen voor later, ik zal op mijn pensioen gaan op mijn 65^ste, ik zal dat morgen wel doen, … Het zijn zaken die we allemaal wel kennen … Maar wat is morgen meer dan een illusie? En wat is later meer dan een bestemming buiten jezelf die nooit komt? Wat is pensioen meer dan een illusie wanneer je komt te overlijden nog voor je die leeftijd bereikt? Het enige wat echt is dat is datgene wat nu is … Waarom dromen over later als je weet dat later toch nooit komt? Is dromen over later eigenlijk niet meer dan een uitstel van wat je eigenlijk liefst van al in het moment zou willen doen? Nodigt het leven niet uit om dromen niet op te bergen in een koffertje op je nachtkastje maar om ze ten volle te leven in het moment? Wat zou jij doen als je zou weten dat je leven hier en nu binnenkort eindigt in dit fysieke leven? Wat zou je niet langer sparen voor later?

Knuf,

Jan

Living in the moment

In a world where there is so much focus on tomorrow and the long term the challenge is to live fully in the moment … I will save money for later, i will retire when i am 65, i will do that tomorrow, … Things we all know … But what is tomorrow more then an illusion? And what is later more then a destiny outside yourself that never comes? What is retirement more then an illusion when you die before you reached the age of 65? The only thing that is real is that what is now … Why dreaming about later if you know it will never come? Is dreaming about later after all nothing more then something you would actually love to do in the moment? Does life not invite us to not put our dreams in a box but simply live them in the moment? What would you do if you would know that soon your fysical life would end right here right now? What would you not longer safe for later?

Hug,

Jan